Geen internet maar ook geen ijzel
Blijf op de hoogte en volg martine en ariena
23 Februari 2013 | Nederland, Nederland
Dag Hollanders!
Ons laatste verslagje is al even geleden, dat komt omdat we in Brownsweg geen internet meer hebben. Een week lang heeft het netjes gedaan, maar nu is het er mee gestopt. We zijn nu in de Paramaribo, dus kunnen we jullie weer het één en ander vertellen.
We zijn al aardig ingeburgerd in het dorp! Alle mannen (en de meeste vrouwen ook) zeggen ons gedag als we keurig in onze pangi (traditionele rok) door het drop wandelen. We kregen te horen dat we op echte Saramacaanse vrouwen lijken. (Zo bruin zijn we dus al…:) ) Het is soms hilarisch hoe we de mannen af moeten schepen. De eerste vraag die ze stellen nadat ze gedag hebben gezegd is: ‘mogen we mee?’ Vervolgens proberen ze ons nummer nog te krijgen om daarna nog een stukje mee te lopen en het vervolgens op te geven, en weer terug te lopen. Ik geloof dat ze nu aardig aan ons gewend zijn, want het lijkt dat we de laatste tijd want minder ‘last’ van ze hebben. We hebben er al veel lol om gehad!
We kunnen inmiddels een aantal woorden in het Saramacaans, mensen vinden het leuk als we hen in hun eigen taal groeten. Het koken gaat ons ook aardig goed af, we eten bijna alleen maar Surinaamse groeten met rijst. We kiezen we wel graag zelf uit, want de sommige groenten zijn heeel bitter, die hoeven we dus niet :)
We schreven de vorige keer dat wij een paleisje hebben in Brownsweg. Nu we het dorp wat meer verkend hebben beseffen we nog meer hoe waar dat is. We zullen wat foto’s bijvoegen van de huizen/hutten/krotten van de mensen hier, dan zien jullie zelf het verschil. Ze wonen meestal met veel mensen dicht op elkaar.
Eén van de eerste dagen dat we in het dorp waren hebben we een begrafenis meegemaakt van een jongen uit het dorp. 28 jaar en zelfmoord gepleegd. Het hele dorp loopt dan uit om de jongen te begraven. Vooraf was er nog een soort dienst, waarin ook afscheid genomen kon worden. Wij Hollanders zijn dan inderdaad echt nuchter, dat zie je goed op zo’n begrafenis. Er werd hard, echt heel hard gehuild. Een soort gekrijs was het eigenlijk. Sommige vrouwen gingen staan en moesten door andere mensen in bedwang worden gehouden. Het is mooi om te zien dat de hele gemeenschap mee rouwt. Er wordt ook veel tijd uitgetrokken om te rouwen, een week lang komen de mensen bij elkaar om te zingen, te huilen, te koken en te eten. Dan is de begrafenis, een week later is er weer een bijeenkomst en na drie maanden wordt het afgesloten.
Intussen zijn we ook echt van start gegaan met ons onderzoek. We gaan 50 kinderen interviewen en ook de ouders van deze kinderen. We zijn begonnen met de gesprekjes met de kinderen. De school is heel anders dan in Nl. Alle deuren staan open, de ramen bestaan uit een soort gaas, het waait dus lekker door, maar wij vinden het een kabaal. Hoe de kinderen zich kunnen consenteren is voor ons een raadsel. We hebben een poosje geobserveerd in de klas en ontdekte dat de juf verkeerde dingen aanleer. Zo is het woord aan een werkwoord, alle kinderen dreunen dat netjes na, om het vervolgens nooit meer te vergeten….
De cijfers van de kinderen zijn ook echt slecht. Genoeg werk voor ons dus! De gesprekjes met de kinderen zijn leuk, maar soms ook vermoeid. Ze zeggen bij alles, ja juf. Ja, juf. Ook als je hen een vraag stelt. Sommige kinderen hebben ook echt moeite met de Nederlandse taal. Logisch dan ook, dat ze leerstof die in het Nederlands wordt aangeboden niet altijd begrijpen en snappen. We zijn soms verbaast over de dingen die kinderen ons vertellen….
Af en toe regent het hier, dat is wel lekker om af te koelen. (Dat snappen jullie niet hé? ;p) Gisteren hadden we een knetter harde regenbui. De stroom viel uit, er kwam geen water meer uit de kraan en er was geen netwerk meer voor onze telefoon…..Voor Surinaamse begrippen was dat heel snel opgelost, daar waren we uiteraard blij mee!
Als echte Nederlanders vinden wij het een ‘kwelling’ dat we als we om 6.00 de bus nemen we meestal moeten wachten tot 7.00 voordat de bus er is. We kunnen niet het risico nemen om om 7.00 te komen want voor hetzelfde geld is er die ochtend een chauffeur die wel op tijd is en om 6.15 wegrijdt….
Maar dat weegt niet op tegen het lekkere weer, de ontmoetingen met kinderen en mensen en de ervaringen die we hier op doen. We blijven dus lekker nog even weg! :)
Groetjes en tot de volgende keer, (als we weer internet hebben,)
Martine en Ariena
Ons laatste verslagje is al even geleden, dat komt omdat we in Brownsweg geen internet meer hebben. Een week lang heeft het netjes gedaan, maar nu is het er mee gestopt. We zijn nu in de Paramaribo, dus kunnen we jullie weer het één en ander vertellen.
We zijn al aardig ingeburgerd in het dorp! Alle mannen (en de meeste vrouwen ook) zeggen ons gedag als we keurig in onze pangi (traditionele rok) door het drop wandelen. We kregen te horen dat we op echte Saramacaanse vrouwen lijken. (Zo bruin zijn we dus al…:) ) Het is soms hilarisch hoe we de mannen af moeten schepen. De eerste vraag die ze stellen nadat ze gedag hebben gezegd is: ‘mogen we mee?’ Vervolgens proberen ze ons nummer nog te krijgen om daarna nog een stukje mee te lopen en het vervolgens op te geven, en weer terug te lopen. Ik geloof dat ze nu aardig aan ons gewend zijn, want het lijkt dat we de laatste tijd want minder ‘last’ van ze hebben. We hebben er al veel lol om gehad!
We kunnen inmiddels een aantal woorden in het Saramacaans, mensen vinden het leuk als we hen in hun eigen taal groeten. Het koken gaat ons ook aardig goed af, we eten bijna alleen maar Surinaamse groeten met rijst. We kiezen we wel graag zelf uit, want de sommige groenten zijn heeel bitter, die hoeven we dus niet :)
We schreven de vorige keer dat wij een paleisje hebben in Brownsweg. Nu we het dorp wat meer verkend hebben beseffen we nog meer hoe waar dat is. We zullen wat foto’s bijvoegen van de huizen/hutten/krotten van de mensen hier, dan zien jullie zelf het verschil. Ze wonen meestal met veel mensen dicht op elkaar.
Eén van de eerste dagen dat we in het dorp waren hebben we een begrafenis meegemaakt van een jongen uit het dorp. 28 jaar en zelfmoord gepleegd. Het hele dorp loopt dan uit om de jongen te begraven. Vooraf was er nog een soort dienst, waarin ook afscheid genomen kon worden. Wij Hollanders zijn dan inderdaad echt nuchter, dat zie je goed op zo’n begrafenis. Er werd hard, echt heel hard gehuild. Een soort gekrijs was het eigenlijk. Sommige vrouwen gingen staan en moesten door andere mensen in bedwang worden gehouden. Het is mooi om te zien dat de hele gemeenschap mee rouwt. Er wordt ook veel tijd uitgetrokken om te rouwen, een week lang komen de mensen bij elkaar om te zingen, te huilen, te koken en te eten. Dan is de begrafenis, een week later is er weer een bijeenkomst en na drie maanden wordt het afgesloten.
Intussen zijn we ook echt van start gegaan met ons onderzoek. We gaan 50 kinderen interviewen en ook de ouders van deze kinderen. We zijn begonnen met de gesprekjes met de kinderen. De school is heel anders dan in Nl. Alle deuren staan open, de ramen bestaan uit een soort gaas, het waait dus lekker door, maar wij vinden het een kabaal. Hoe de kinderen zich kunnen consenteren is voor ons een raadsel. We hebben een poosje geobserveerd in de klas en ontdekte dat de juf verkeerde dingen aanleer. Zo is het woord aan een werkwoord, alle kinderen dreunen dat netjes na, om het vervolgens nooit meer te vergeten….
De cijfers van de kinderen zijn ook echt slecht. Genoeg werk voor ons dus! De gesprekjes met de kinderen zijn leuk, maar soms ook vermoeid. Ze zeggen bij alles, ja juf. Ja, juf. Ook als je hen een vraag stelt. Sommige kinderen hebben ook echt moeite met de Nederlandse taal. Logisch dan ook, dat ze leerstof die in het Nederlands wordt aangeboden niet altijd begrijpen en snappen. We zijn soms verbaast over de dingen die kinderen ons vertellen….
Af en toe regent het hier, dat is wel lekker om af te koelen. (Dat snappen jullie niet hé? ;p) Gisteren hadden we een knetter harde regenbui. De stroom viel uit, er kwam geen water meer uit de kraan en er was geen netwerk meer voor onze telefoon…..Voor Surinaamse begrippen was dat heel snel opgelost, daar waren we uiteraard blij mee!
Als echte Nederlanders vinden wij het een ‘kwelling’ dat we als we om 6.00 de bus nemen we meestal moeten wachten tot 7.00 voordat de bus er is. We kunnen niet het risico nemen om om 7.00 te komen want voor hetzelfde geld is er die ochtend een chauffeur die wel op tijd is en om 6.15 wegrijdt….
Maar dat weegt niet op tegen het lekkere weer, de ontmoetingen met kinderen en mensen en de ervaringen die we hier op doen. We blijven dus lekker nog even weg! :)
Groetjes en tot de volgende keer, (als we weer internet hebben,)
Martine en Ariena
-
23 Februari 2013 - 10:52
Arja Roozemond:
Hé lieverds,
Nou, ik meende dat ik iets geplaatst had, maar zie het niet terug. Dus nog een keer...
Leuk om te lezen en heel fijn dat het weer even kan, met internet. En ook fijn dat jullie in het dorp wel bereik hebben voor je telefoon. Als dat niet zo was, zou ik als ik Jan/Jacoline of Martines ouders was, toch even minder blij zijn. Vraag het maar aan Dan en Peter: ik ben echt een vréselijke moeder wat dit soort dingen betreft ;-)
En die behuizingen doen me beseffen, hoe lux we het hier hebben. Ook met heel mooi weer, zijn deze onderkomens nog niet echt aantrekkelijk, zal ik maar zeggen. Zelfs onze tenten en caravans zijn een stuk comfortabeler.
Veel succes verder met jullie onderzoek en ook met het openbaar vervoer :)
En veel plezier vooral!
Liefs, Arja -
23 Februari 2013 - 22:59
Ewout Van Der Giessen:
Dag dames,
Leuk verslag en fijn dat het internet weer werkt.
Nou ik ken je al wat langer Ariena en moest wel lachen toen ik het verhaal van de mannen las.
Ja Surinaamse kerels jullie moeten van goede huize komen hoor als jullie een date willen met Ariena....
Maar Ariena, de kerel die jou aan de haak slaat krijgt dan ook wel een erg lief vrouwtje volgens mij!
Wat een huisjes in het dorp zeg, niet te geloven.
Evenals de groen bloeiende natuur, prachtig.
Volgende keer weer foto s ?
K heb vandaag, zaterdag, de hele dag gewerkt, nou het was echt erg koud op mn heftruckje hoor.
Vanmorgen min 3 en dan zo n koude oosten wind.
Genieten jullie nog maar de komende weken van alle mooie dingen en succes met de studie.
Groetjes Cora en Ewout. -
24 Februari 2013 - 19:43
:
Haai meiden,
Jaja, de mannen zijn hier bijzonder geïnteresseerd in de Hollandse dames, af en toe word je helemaal kierewiet van alle aandacht....
Bijzonder om zo mee te kunnen draaien in de gemeenschap. Blijf lekker genieten!
En succes met alle interviews met de kids.
Groeten uit de stad,
Tine en Esther -
27 Februari 2013 - 21:18
Elly Monster:
Ha dames,
Erg leuk en boeiend om jullie verslag te lezen en de fotos te bekijken!
Nou, dat wachten op de bus kan ik goed begrijpen!
Ariena, inmiddels heeft oma je kaart al gekregen met fotos en tekst, ze vond het erg leuk en haarhartelijk bedankt namens oma!
Morgen hebben we een verrassing, Cor gaat op bezoek met de kinderen en je moeder. Ze hebben gezegd: wij zorgen wel voor eten. Wat oma niet weet is dat wij gebeld zijn en morgenavond als verrassing in Pannenkeoekenhuis oude Maas met zijn allen gaan eten!
Ariena, dit mis je helaas, maar misschien kan jij als terug bent een surinaamse groente pannekoek maken?
Veel succes! en geniet van de zon!
Groetjes, tante Elly -
27 Februari 2013 - 21:18
Elly Monster:
Ha dames,
Erg leuk en boeiend om jullie verslag te lezen en de fotos te bekijken!
Nou, dat wachten op de bus kan ik goed begrijpen!
Ariena, inmiddels heeft oma je kaart al gekregen met fotos en tekst, ze vond het erg leuk en haarhartelijk bedankt namens oma!
Morgen hebben we een verrassing, Cor gaat op bezoek met de kinderen en je moeder. Ze hebben gezegd: wij zorgen wel voor eten. Wat oma niet weet is dat wij gebeld zijn en morgenavond als verrassing in Pannenkeoekenhuis oude Maas met zijn allen gaan eten!
Ariena, dit mis je helaas, maar misschien kan jij als terug bent een surinaamse groente pannekoek maken?
Veel succes! en geniet van de zon!
Groetjes, tante Elly -
28 Februari 2013 - 15:56
Wilma Corsel:
Hoi Martine en Ariena,
Wat een leuke verslagen en foto's! En wat een cultuurverandering, zoals bij zo'n begrafenis... Wel heel bijzonder voor jullie om er zo middenin te zitten.
Ook leuk om de belevenissen te lezen wat betreft het onderzoek... jullie hoeven je niet te vervelen! Succes ermee! -
05 Maart 2013 - 19:21
Linda:
Ha Martine en Ariena!
Wat leuk om jullie verhalen te lezen! Heerlijk, die andere cultuur. Dat wordt afkicken in Nederland... Geniet maar met volle teugen want voor je het weet dan ben je weer terug in Nederland!
En, zijn Irma en Elbert nog bij jullie? Zijn ze al langs geweest? Gaan jullie ook nog rondtrekken trouwens?
Groetjes,
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
